Però el dia en que Francisco em va dir, senyoreta, no sap com l'estimo, vostè ho representa tot per a mi, em vaig sentir molt vella. M'enyoro de quan era una nena i no pensava en res i tot em feia feliç.
Pero el día en que Francisco me dijo: señorita, no sabe como le quiero, usted lo representa todo para mi, me hizo sentir muy vieja. Añoro de cuando era una niña y no pensaba en nada y todo me hacía feliz.
un trocet que surt en Ramona, Adéu, de Montserrat Roig.
viernes, 25 de diciembre de 2009
Cuando la rutina y el miedo a estar solo nos encierran en una jaula dorada de falso amor
Él decide por fin vomitar las ideas,
ella lo sabe y tranquilamente lo espera.
Sin calma planea su fuga este preso,
ella no lo mira, no aguanta su aliento.
Ya llegó el final, y van a encontrar
en su corazón arena de desierto.
Los enigmas desenfrenados que vuelan hasta enconderse en el horizonte para que no puedas encontrar su respuesta, juguetones, solo lo hacen para que vueles con ellos, les hace gracia que hagas el tonto persiguiendo una respuesta que quizá no sirva para nada. Pero... ¿Qué más da? hazlo por tí. Resuelve enigmas porque tu quieres, porque a ti te da la gana.
Sé que el fragmento de la canción anterior no tiene nada que ver con lo que he escrito, pero me parece precía preciosa y la estaba escuchando, además, me había recordado a una situación que habia vivido una persona, que si lee esto ya sabrá quien es :).
'Cause you know sometimes words have
Two meanings
And she's buying a stairway
To heaven...
http://www.lyricsfreak.com/l/led+zeppelin/stairway+to+heaven_20082076.html
El link lo dice todo.
jueves, 24 de diciembre de 2009
Feliz Navidad a todos/as
He de saltar para levantarme si me caigo, así los errores me sabrán a gloría, pues saltaría como Heidi; por campos, colinas verdes llenas de flores, animales, bosques, y sobretodo, aire puro.
Aunque me guste más la ciudad, he de admitir que esta visión de mí me divierte tanto que me alegra, así que sería hasta gracioso verme así. ¡Quiero verme así! Aunque saltar no sea mi gran vocación, quiero poder intentar hacer cosas agarrandome a alguien que me ayude a hacer mi cada día más facil. Y si el mañana se complica ¿qué más da? El hecho de estar vivo/a siempre exige algo...
Por frases como esta me gusta tanto Ismael Serrano.
Atentamente: La "super nombre original Tam"
Aunque me guste más la ciudad, he de admitir que esta visión de mí me divierte tanto que me alegra, así que sería hasta gracioso verme así. ¡Quiero verme así! Aunque saltar no sea mi gran vocación, quiero poder intentar hacer cosas agarrandome a alguien que me ayude a hacer mi cada día más facil. Y si el mañana se complica ¿qué más da? El hecho de estar vivo/a siempre exige algo...
Por frases como esta me gusta tanto Ismael Serrano.
Atentamente: La "super nombre original Tam"
sábado, 19 de diciembre de 2009
Os dejo un enlace a un manifico video de Led Zeppelin.
http://www.youtube.com/watch?v=WfwLUkzKx9k&feature=related
lunes, 14 de diciembre de 2009
Tristes, grises y opacos. Lamentando ausencias, mañana ya es tarde si vienes a buscarme. No todo está perdido,tu bien conoces el camino... Y siendo tan covarde, ¿cómo pudiste decirme atrévete? Déjame sólo conmigo... le dije mientras dejaba el sombrero colgando en el guardaropa. Te crees mucho por jugar al black jack, ¿no? te crees muy duro.
Siento haber dejado de lado el blog, (para las personitas que lo lean, que sé que aunque sean pocas... bueno,) Pero no me he encontrado con animos para escribir, y sigo sin encontrarme con ellos, pero no sé, creo que he de expresarme de algún modo, ya que tampoco lo expreso directamente.
Bueno... pues hoy os dejo una canción muy conmovedora de Ismael Serrano con la colaboración de Mercedes Sosa llamada: La zamba del inmigrante, una canción realmente preciosa no solamente por las voces y la letra, si no por el ritmo encantador. Justo a dejaré el video ya que creo que es una canción para disfrutar. ^_^
Bueno... que más que más... ¿Qué he escuchado hoy? Pues también he escuchado Alice Cooper ahora que me acuerdo... (es que no he escuchado demasiada musica ya que he estado la mayor parte dormida o ocupada leyendo Ramona, Adéu) Bueno, dejando de lado mi vida, otra canción que me encanta y que he escuchado es You and me de Alice Cooper.Todos saben que las aves migratorias siempre encuentran el camino de regreso.
¡Uy! y vamos a parar de decir canciones... que yo no soy una consejera de canciones! Bueno... y para finalizar... no hay nada hoy, no pienso escribir ya que no me encuentro demasiado bien ahora mismo.
Saludos, hasta otra.
miércoles, 28 de octubre de 2009
[...]Y tiene una niña que se parece a ella cuando se escapaba con Peter Pan Pasado mucho, mucho tiempo Peter Pan vuelve a la habitación de Wendy, pero ella ya no es una niña, cuando el le dice:
-Vengo a por tí.
Ella le dice:
-No des la luz, porque dar la luz supone, enfrentarse a la jodida certeza de que hemos crecido.
Alguien entró de golpe en la habitación y encendió la luz, y nos dimos cuenta de que no quedan casi niños.
Por favor, que no dé la luz, que no descubra que suelo mentir cuando juro ser aún ese niño.
La canción se llama Si Peter Pan viniera, de un artistazo llamado Ismael Serrano, recomiendo que escuchéis algunas canciones de el, las tiene de temas diversos, como podéis ver, no solo de amor. Haber descubierto que uno de mis artistas preferidos tuviese una canción dedicada a Peter Pan con tan bonita introducción, la verdad es que me ha llegado. Alomejor os parece aburrida la canción pero... para mi Peter Pan significa mucho...
Bueno, y pasando a otros asuntos... ¡Ya falta poco para el salón del manga! Empieza mañana, pero claro, yo voy el sabado. :) Muahahhaha, que ganas ya... Quizás el próximo día cuelgue un dibujo mío. :3
Bueno, y pasando a otros asuntos... ¡Ya falta poco para el salón del manga! Empieza mañana, pero claro, yo voy el sabado. :) Muahahhaha, que ganas ya... Quizás el próximo día cuelgue un dibujo mío. :3
domingo, 18 de octubre de 2009
Las ramas de los arboles empezaron a girar en torno a ellos, haciendo que Nympha se soltase de la mano de Erik, chillase y pegase un bote girando, perdida. Las hojas cambiaban de color y forma mientras chispeaban brillantes fuegos artificiales, después empezaron a pasar entre ellos de forma no tan modesta, acariciándoles la ropa, haciendo que una agradable brisa les cosquilleara la piel. Nympha alargó su mano derecha para tocar una de las hojas convertidas en una estrella de color azul en cuanto la toco se convirtió en una mano que la tomó para bailar al son de una música tocada por la misma magia.
Pertenece a mi posible próxima obra. :I
martes, 13 de octubre de 2009
Spired Away o El viaje de Chihiro hermosa animación, historia, de todo... de Miyazaki Hayao, como sabe éste dibujante expresarnos toda su magia, toda su creatividad...
Tanto el argumento, como la banda sonora, como la animación, como todo, es súblime, creo que es de las mejores animaciones que he visto en mi vida, con mayor simbolismo y menor superficialidad. Se merece votos a mi favor. Aún recuerdo cuando la vi en la "guarderia" de mi escuela, (una guarderia donde nos quedabamos antes de empezar las clases cuando nuestros padres trabajaban) y... dije... ¿Qué es esto? no vi el final... pero más tarde empezó a gustarme el manga-anime y entonces pude buscarla facilmente... y entonces pude decir... Dios existe.
Creo que incondicionalmente, estoy enamorada de El viaje de Chihiro y la novela original Peter Pan.
jueves, 8 de octubre de 2009
El olvido.
Ha pasado tan poco tiempo... y todos cambiamos tan rapido, nuestros recuerdos desaparecen poco a poco sin querer, ¿quizá sea por qué no nos interese el pasado? ¿Por qué ha pasado mucho tiempo...? Yo solo mantengo en mi retina el pasado más negro por así decirlo, los peores recuerdos y algunos buenos pero no ganan... muy pocos. A qué se debe, ¿es que los malos momentos son los más importantes? Las ciudades cambian, y tan si quiera te das cuenta hasta que te enseñan una foto de hace unos años... lo peor de todo es que has vivido alli, y que no ha pasado tanto tiempo desde entonces. Vas olvidando cosas aunque no quieras... Eso quiere decir que a medida que pasa que pasa el tiempo acabas perdiendo a las personas que más te importan, las que han sido claves... vas viendo como cada uno sigue su camino y tu sigues el tuyo, ¿verdad? ¿Es un error o es lo que se debe hacer?
¿Me acabaré olvidando de todo en contra de mi voluntad?
Olvido es señal de menosprecio, y por tanto, causa enojo.
Aristóteles 384 a. C-322 a. C.
Esta cita me encanta.
Si el olvido es nuestro premio, tratemos de no merecerlo.
Noez Nagval
lunes, 5 de octubre de 2009
viernes, 11 de septiembre de 2009
Lugares inimaginables por el momento.
¿Has sentido alguna vez familiaridad por algún país o algún continente sin haber ido nunca? Eso es lo que me pasa a mi, me gustaría tanto visitar los paisajes esmeraldas y los bosques llenos de fantasía, donde se escuchen los sonidos de la fauna... las gentes de los pequeños pueblos y... ¡los pequeños pueblos! con sus bares, su música típica, sus lagos, sus leyendas... Me gustaría vivir en ése país algún día y así poder hablar uno de mis idiomas preferidos con ese acento tan... gracioso.Me gusta inspirarme en Irlanda para escribir, lo malo es que nunca he visto Irlanda, bueno, vale, ¡Sí!, he visto imagenes... pero nunca he estado lo que se puede decir... dentro del país, en las ciudades las plazas, los bosques... y sin tener esas imagenes tan claras.
Me llamo Tamara, tengo dieciseis años y acabo de empezar bachillerato, estoy haciendo humanidades. Me encanta escribir y leer, y aunque me gustaría escribir poesia, soy pesima con la metrica. Ahora me toca analizar poemas así que es algo que me estresa pero que no odio. Me encanta leer libros sobretodo que estén dentro del genero de fantasía mezclados con el romance y algo de filosofía, que te hagan pensar además de todo. Me gustaría ser escritora y guionista de teatro y películas, pero sobretodo escritora, es mi gran porvenir y mi gran ilusión, mi día a día.
Espero que les guste mi blog,
saludos.
Tamara.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)